* نسل اول جنگنده ها

نخستین جنگنده هایی را که با کمک فناوری موتور جت ساخته شد در اصطلاح، جنگنده های نسل اول می نامیم. ساخت جنگنده های نسل اول از اواخر جنگ جهانی دوم آغاز شد و تا اوایل دهه 50 خورشیدی ادامه یافت. نمونه های آغازین از این هواپیماها حتی رادار هم نداشت. اما نمونه های پیشرفته تر، مجهز به یک رادار بسیار ابتدایی، مسلسل خودکار، راکت ها و بمب های معمولی بود.

?سرعت?، مزیت بزرگ نسل اول جنگنده های جت نسبت به جنگنده های ملخ دار بود. در حالی که بیشینه سرعت جنگنده های ملخ دار در جنگ جهانی دوم به 500 یا 600 کیلومتر در ساعت می رسید، بیشینه سرعت نسل اول جنگنده های جت چیزی بین 850 تا 1.000 کیلومتر بود.

ME-262، He-162 ساخت آلمان نازی و ?گلاستر میتیور? ساخت بریتانیا، تنها جنگنده های جت نسل اول بودند که در واپسین سال های جنگ دوم جهانی وارد خدمت شدند. پس از پایان جنگ، انگلیس، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی چندین نمونه و فرانسه یک نمونه از این جنگنده ها را تولید کرد.

از این نسل، بمب افکن های F-84 در سال 1957 و جنگنده های 6F-8 در سال 1960 وارد خدمت در نیروی هوایی ایران شد؛ هر دوی این جنگنده ها به نیروی هوایی آمریکا در جنگ کره (53 - 1950) کمک فراوان کرده بودند. بنابراین، چنانکه در بخش بعد خواهیم دید، در واقع، ایران جنگنده های نسل اول را زمانی خرید که وارد عصر جنگنده های نسل دوم شده بودیم. همچنین ایران در سال 1956 تعدادی T-33 از آمریکا خریده بود، اما تی-33 یک هواپیمای جت آموزشی بود که به بحث ما مربوط نمی شود.